حدود دو هفته پیش یکی از دوستان سال های اول دانشگاه ، با من تماس گرفت. وی کسی نبود جز مش حیدر، معروف به حیدر عرب ؛ چرا که پدر یا مادرش (ما که آخرش نفهمیدیم کدومشون) اهل عراق هستند
:-D
این مش حیدر که احتمالا خودش هم این مطلب را می خواند از آن موجوداتی است که احتمالا خداوند در آن جهان آفرینشش را انکار می کند
آنقدر رسمی به من ایمیل زده بود که انگار ......ا
کلا پسر خوب و صاف و ساده ایست. خورده شیشه ندارد اما جالبیش در خصوصیات رفتاریش است
مش حیدر از پفک متنفر است و از پیاز و چوب کبریت خیس بدش می آید. هنوز به دانشگاه می گوید مدرسه و اگر کسی اسمش را از او بپرسد، نه اینکه سر خود معطل باشد، نه ،از همان سادگیش می گوید : من آقای حیدر هستم. و جالب ترین ویژگی اش آن است که هنگامی که برایش جوکی می گویی ،می خندد اما بعد می خواهد که جک را برایش تفسیر کنی و به او بگویی که چرا این جک خنده دار است. یعنی توجیهش کنی که به چه علت باید به این جک خندید
خوب این هم از عجایب روزگار است دیگر
:-D
خلاصه........... من که از تماسش بسیار خوشحال شدم و امیدوارم بتواند با این روحیات در این مملکت زندگی کند
و اما در جواب مش حیدرکه از گذشت این دو سال پرسیده است: ا
باید بگویم که ارتودنسی دندان هایم تمام شده و هنوز هم می خوانم ؛اما اینکه صدایم خوب است این دیگر از آن تعارفات جالب است. اما خوب من در خواندن آهنگ را به خوبی رعایت می کنم. و اما اینکه اگر به اصفهان بیایی در خدمت من هستی باید بگویم که هنوز درست فارسی صحبت کردن را یاد نگرفته ای مش حیدر
:-D
موفق و پیروز باشی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر